communiceren met thuis.

1x per week naar Gertrude’s favoriete café om contact leggen met thuis. Vanwege de slechte verbinding lukt het nog niet goed om te skypen…. Nog anderhalve week en dan spreken we elkaar weer live J..

lesgeven

Door de week zijn we aan het klussen en geven we iedere dag computerlessen, wat we beide trouwens erg leuk vinden om te doen [typcursus, powerpoint, photoshop en excel]. In het weekend worden er bijbelstudies gegeven en leggen we weer op een andere manier relaties met de studenten..

fotograaf Gertrude

Gertrude heeft haar hobby ‘fotograferen’ weer eens opgepakt.. Dat resulteert in duizenden foto’s J, hier een kleine selectie….

Hier in Cambodja zitten we lekker in ons ritme: klussen, lesgeven en veel tijd doorbrengen met Cambodianen. We vermaken ons erg goed hier, en ontdekken iedere dag weer nieuwe dingen. Alles is hier ook weer zo anders als op de Filippijnen. We gaan zo langzamerhand beginnen met aftellen….. Volgende week zitten we in het vliegtuig van Bangkok naar Manila. De week daarna in het vliegtuig naar huis!!! Holland here we come J…………...

mooie kiekjes

Gedurende de week zijn we lekker bezig met lesgeven, maar de afgelopen zaterdag hadden we een day off. En omdat we toch in Cambodia zijn is het zeker de moeite waard om het één en ander te bekijken. Olifantentaxi’s kom je namelijk niet iedere dag tegen. Verder hebben we de Angor Watt bezocht, het grootste religieuze bouwwerk ter wereld… Mooie en extreem grote bouwwerken waar je dagen voor nodig hebt om deze echt goed te kunnen bezichtigen..   

de eerste week in Siem Reab

We zijn er alweer bijna een week; het was een mooi eerste weekje op deze bijzondere plaats. Op iedere plek/land vind je andere vormen om de mensen te bereiken. Hier in Siem Reab worden er per dag meer als 300 mensen bereikt door het geven van lessen. Omdat ook de scholen [lees leraren] corrupt zijn in dit land  kunnen veel mensen geen onderwijs volgen. In feite is het onderwijs gratis, maar ‘alle’ leraren vragen [illegaal] entreegeld voordat een student het lokaal binnen kan komen. Op zich niet vreemd met een maandsalaris van gemiddeld minder dan 25 dollar [ongeveer 20 euro]. Dit zorgt ervoor dat  veel mensen verstoken blijven van onderwijs.

De ministry van de YWAM basis is het geven van “echte gratis lessen” zoals bijvoorbeeld “english classes”. 5 dagen in de week van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds; deze aanloop is enorm! De focus ligt dan ook op het bouwen van relaties en het toerusten van mensen om een eerlijke baan te kunnen vinden. Het lijkt wat simpel, maar in een land wat verward is en mensen die volledig de weg kwijt lijken te zijn wordt er alleen al door dit een enorm verschil gemaakt! Gertrude en ik zullen a.s. maandag van start gaan met het geven van computerlessen. We gaan pionieren, want we gaan hier les geven in powerpoint, excel en photoshop. Uiteraard zijn hier geen werkboeken en studiemateriaal, dus de afgelopen week zijn we bezig geweest om dit uit te werken. We weten ook niet of het wordt voortgezet als wij weer weg zijn, maar de basisleiders hadden graag dat we dit zouden starten; en voor ons is het geen straf J. Verder zal ik tussen de bedrijven door wat timmerwerk doen voor meubilair in de klaslokalen.

Wat we hier echt dagelijks zien is dat er meer werkers nodig zijn om deze natie te bereiken. Op de basis worden we ook weer dagelijks gevraagd om te blijven of om terug te komen. Het zijn eigenlijk noodkreten uit een land wat wacht op mensen die echte hoop komen brengen. Mocht je jezelf nu aangesproken voelen, verkoop je huisje, koop een one-way ticket naar Cambodia; er is hier zeker meer als genoeg moois voor je te doen, dit is een land waar jij een verschil kunt maken…….

Cambodia

Soms geloof je gewoon niet dat al die impressies in 1 dag passen… Opstaan in Bangkok, vanaf het vliegveld de bus genomen naar de grens met Cambodia, op een gegeven moment stopt de bus, laad mensen uit en keert snel terug naar Bangkok. Vanaf daar zijn we het grensgebied ingelopen.. Je weet niet wat je ziet; van het redelijk ontwikkelde Thailand lijkt het wel of je een filmset van een oorlogsgebied inloopt; maar de beelden waren realiteit. Tussen de Thaise en Cambodiaanse grens is er een stukje niemandsland en dan kom je bij de grenspost van Cambodia, wat niet veel meer was als een klein muf kantoortje met een lange lijn mensen aan het wachten en wachten en wachten.

Wat een tegenstellingen met Thailand. De atmosfeer is ineens totaal anders; dit valt niet echt in foto’s vast te leggen. Cambodia is één van de meest corrupte landen, en overal om je heen proef je dat. Het begon al in Thailand met mannen die naast je komen lopen en net doen alsof ze je de grens overloodsen. Bij de grenspost is het ook niet helemaal koosjer en als je uiteindelijk zelf de grens over bent, wordt er geld verwacht voor het feit dat wat mannen ongewild met je meelopen; uiteraard geen geld geven. Een taxi regelen en veel te veel betalen, bij alles komt corruptie en geld om de hoek kijken. Het was erg intensief omdat je constant op je hoede bent voor wat dan ook… Niet echt een prettig welkom, maar we wisten dat het zo zou zijn dus we waren voorbereid. Je loopt Cambodia in, je ziet de armoede, de snelwegen zonder asfalt, de hitte en het uitgestrekte maar onbewerkte land. Dan besef je dat je echt in Cambodia bent, het land waar jouw gebruiken en wetten niet gelden.

De foto’s hebben we trouwens niet genomen bij de grenspost omdat we ons niet comfortabel voelden om foto’s te nemen, maar de foto’s zijn gemaakt in Siem Reab. Deze stad is het toeristencentrum met z’n megahotels en duizenden toeristen. Na onze reis van 10 uur had ik gisteravond nog wat energie om sinds 5 maanden m’n eerste fietstocht te maken door de stad. Even kennismaken met de scheiding tussen arm en rijk: aan de achterzijde van de hotels zijn de sloppenwijken te vinden. Ondanks het toerisme bevinden we ons in de armste provincie van Cambodia. Dat was onze maandag in het heel heel kort..

 

.

 

 

toch niet echt toerist...

Misschien denk je wel: nou die lui hebben maar een mooie tijd daar in Bangkok, lekker de toerist uithangen en een beetje rondneuzen. Zeker hebben we een mooie tijd; ik kan me alleen niet een moment herinneren de afgelopen dagen dat we op een plek waren waar toeristen zouden komen.

Ons team zoekt alleen de plekken op waar niemand heen wil, dus vooral de plekken waar het smerig is en stinkt J. De foto’s spreken voor zich. Sloppenwijken gebouwd op water, waar geen normaal riool is en waar men geen vuilniszakken kent. In de brandende zon en een temperatuur van ruim 30 graden door de stinkende wijk heenbanjeren om mensen te dienen die hygiëne niet belangrijk vinden. ’t Klinkt lekker toeristisch of niet dan…  We hebben een erg goede tijd met de stafmedewerkers hier in Thailand die echt een commitment gemaakt hebben om deze mensen elke dag te bereiken!

beestjes

In thailand eten ze: HOND!! Lekker mals vetgemest stukje of niet dan.. Als ik de kans krijg…

Daarnaast komen we zo af en toe een exotisch dier tegen in het wild.. Waarschijnlijk proberen we nog gefrituurde sprinkhanen te eten de komende dagen. En in Cambodia schijnt slang eten hip te zijn…….

ons vervoer

Het wordt hier de” toektoek” genoemd. ’t Zijn net kinderen hier JJ ..

Met de bus rijden is ook een superervaring, een degelijk eikenhouten vloer [’t is net je huiskamer], ventilatoren aan het plafond, stoelen uit het jaar nul en uiteraard altijd wat beelden en een foto van de koning voorin bij de chauffeur. [de foto van de koning hangt echt in elk huis, in elke winkel, bus etc.]

genoeg te doen

We zijn beland in een wereldstad waar gigantisch veel gebeurt. Zelf zijn wij betrokken bij Campus-ministry en ouderen helpen in de sloppenwijken. De campus is aardig groot J; het behoort tot 1 van de grootste universiteiten ter wereld. Er zijn 420.000!!! studenten op de campus; even een vergelijk, ik vond het Windesheim in Zwolle al aardig groot. (het windesheim maar 20.000 studenten…) In het gemiddelde klaslokaal passen hier zo’n 1500 mensen. Wij zijn gesitueerd in de YWAM basis naast de campus.

Het grootste deel van de YWAM staff die hier werkt komt oorspronkelijk van deze university. Een onderdeel van de ministry is dan ook een studentenhuis gerund door YWAM waar studenten kunnen wonen als ze naast het studeren ook willen investeren in hun relatie met God. Inmiddels zijn er al meer dan 50 studenten (voormalig boedistisch) door middel van dit studentenhuis/YWAM het land ingezonden met een fulltime missie!!! Een erg effectieve ministry waar wij helpen door contact te leggen met de studenten en ze uit te nodigen om gezellig met ons te eten en drinken in het studentenhuis. Daarbij worden er voor hen bijbelstudies en worship avonden georganiseerd, ook hebben ze een (1 op 1) mentor die naar hen omkijkt.

Verder helpen we in de sloppenwijken om zorg te dragen voor de ouderen (60+). Over het algemeen wordt er niet echt naar de ouderen omgekeken en leven in slechte omstandigheden. Praktisch werk zoals eten uitdelen, leefomstandigheden verbeteren, huizen opknappen, medische verzorging behoren tot de bezigheden. In downtown bangkok wordt er vrij veel gedaan in de sloppenwijken door diverse hulporganisaties, maar aan de rand van Bangkok zijn er verder geen organisaties werkzaam.

Oh ja, de foto van de roze taxi is voor Gertrude, zij is verliefd geraakt op al de roze toyota taxi’s die hier rijden.

arrival Bangkok

Samen met nog 4 mensen uit ons team zijn we inmiddels alweer bijna anderhalve dag in grote Bangkok. Midden in de nacht geland en opgepikt met een soort open caddy naar onze basis gebracht. In een open bak rijden zijn we inmiddels wel gewend, maar dit doen met een flitsende snelheid van 100km/u was iets nieuws voor ons… J

Goed nieuws voor ons; we hoeven hier niet te koken en zullen 3x per dag uit eten gaan. Er is een budget van € 1,50 per persoon per dag. Van dit budget redden we het om 3 warme maaltijden (ontbijt/lunch/diner) per dag te scoren! Dat wil zeggen per maaltijd € 0,50 met vlees/vis rijst en groenten en fruit! Ongelooflijk! De meeste mensen eten trouwens buitenshuis; erg gezellig. Uiteraard zijn onze maagjes niet berekend op dit soort eten, want we stoppen iedere keer weer eten in ons mond en denken we: Wat is dit eigenlijk? Vragen heeft geen zin want zo'n 95% van de Thaise bevolking spreekt geen engels J.