een nieuwe Smokey Mountain

Gisteren hebben we samen met een teamgenoot een prayerwalk gedaan. Allereerst zijn we begonnen bij de wijk met flats die in 1998 zijn neergezet door de regering, ook wel ‘permanent housing’ genoemd. Dit zijn appartementen van 3,5 x 6 waar meestal 2 families in wonen, ongeveer 10 personen. Deze flats hebben geen stromend water of lift, dus als je bovenin woont heb je pech. Lopen met een emmertje water van beneden naar boven. Veelal wonen de ouderen bovenin, want deze hokken zijn goedkoper, en de ouderen hebben ook vaak minder geld.. Alle mensen die in de jaren 90 op de vuilnisbelt woonden hebben een hokje toegezegd gekregen en tegen een klein huurtarief kunnen ze hier wonen. In dit gebied doet YWAM ook diverse ministries.

We zijn door de wijk gelopen, en daarna om smokey mountain heengelopen. (zie foto kinderen met wat groen gras). Dit is hoe het er nu uitziet, de kinderen spelen nog op de vuilnisbelt en mensen verbouwen er zelfs groenten op…... Voor mij geen groente meer J.. Nadat we om de mountain waren gelopen kwamen we bij de “temporary housing” (zie foto geel gebouw), deze zijn gebouwd om mensen tijdelijk in onder te brengen zodat ze daarna naar de permanent housing kunnen. Dit gebied is nu overbevolkt, de appartementen zijn kleiner en ook hier wonen meerdere mensen in, niet tijdelijk maar al voor jaren..

Je kunt mensen in een net pak laten lopen, ze een huis geven en educatie aanbieden, maar toch verandert er niet veel. Nog steeds is er een sterke stronghold van poverty aanwezig, zelfs in een sterkere mate dan hiervoor. Het beroep van de meeste mensen is vuilnis verzamelen en dit verkopen, dus wat doet men nu? Men gaat overdag naar de nieuwe vuilnisbelt om hetzelfde te doen als wat men voorheen deed. Als je aan kinderen vraagt wat wil je later worden zeggen ze: “’vuilnissorteerder”. Veel gezinnen hebben hun hokje verkocht en zijn verhuist naar de nieuwe vuilnisbelt! Je kunt je voorstellen dat dit echt  enorm is als je nagaat dat metro Manila meer als 15 miljoen mensen heeft!! We wilden het met eigen ogen zien, en eigenlijk mochten hier eigenlijk niet komen, maar uiteindelijk zijn we er toch binnengekomen. Onbeschrijfelijk; modder tot de enkels, kinderen half of niet aangekleed, stank, mensen van alle leeftijden die in de vuilnis graaien. Veel teveel impressies om hier kwijt te kunnen.

Als korte conclusie voor vandaag schrijven we : “Er is meer nodig dan alleen een huis en kleding om een community te veranderen”…

 

Eerste indrukken Smokey Mountain

We zijn nu alweer een paar dagen in YWAM Balut. We hebben een intensief programma en hebben met diverse activiteiten meegedaan, een paar zullen we even noemen; We helpen vooral mee met voedselprogramma’s voor kinderen van de basisschoolleeftijd, en apart daarvan kinderen die TBC hebben/behandeld daarvoor worden. Bij de highschool-meeting voor sponsorkinderen mocht WJ spreken. Het ging over dat je elke dag de keuze hebt om van de goede boom (boom des levens) of van de slechte boom (kennis van goed & kwaad) te eten. Welke keuzes maak je ondanks dat alles niet mee zit. Het was echt heel gaaf. Je zag dat tieners ermee bezig waren.

Op zondag hebben we opgetreden en getuigenissen verteld aan een gemeente hier in de buurt. Dat was heel grappig. We moesten voor de dienst een klein briefje invullen met onze gegevens en aan het einde van de dienst werden we bij naam naar voren gehaald. Daarna kwam de hele gemeente langs om je een hand te geven! Na het handjes geven, ging iedereen gewoon weer zitten en de dienst ging weer verder!!!! De mensen waren echt onder de indruk en vereerd dat wij langskwamen.

Maandag zijn we naar een weeshuis geweest voor ‘misvormde’ / gehandicapte kinderen. Mensen hier zijn arm en dan ook nog zorg dragen voor een kind met een handicap lukt men over het algemeen niet. Dus de kinderen worden gedumpt en ‘verdwijnen’ in een weeshuis. We mochten met de kinderen spelen, de baby’s vasthouden en oudere kinderen voeden. Het was indrukwekkend om op een plek te zijn waar kinderen die blijkbaar niet gewild zijn gewoon gedumpt worden; Als je erbij nadenkt ongelooflijk…… Geweldig om toch liefde te geven en dat we ervoor kon zorgen dat ze deze dag hebben gelachen! Het is misschien maar een druppel, maar we waren gezegend dat we dit mochten doen.

Smokey Mountain

Met ons gaat alles goed, we maken een hoop mee, zowel persoonlijk alswel dingen die om ons heen gebeuren. Eigenlijk kunnen we elke dag wel een blog vullen maar dat gaat helaas niet vanwege tijd. Maargoed, we zijn zo’n 3 uur geleden aangekomen bij Smokey Mountain, en we zullen hier de komende week blijven. Later zullen we nog wel wat foto’s laten zien. Je kunt het ff intypen bij google, dan krijg je wel een idee wat hoe het hier is. Onderweg waren we onder de indruk van alle mensen, we krijgen een beetje meer begrip wat het betekend om in metro Manila te zijn met meer als 15 miljoen mensen… Eén en al mensenmassa, chaos, verkeer, dieren, sloppen, hopeloosheid en polution in the air, en zover als je kunt kijken is het chaos. We hebben een goede reis gehad, veel gezien en zijn veilig aangekomen.

Een nice detail, we hebben sinds NL voor het eerst weer normaal gedoucht en getoiletteerd. Weliswaar een koude douche, maar dat was al heel speciaal! Thank You Lord J.

Voor nu, het is 1 van de meest gevaarlijke/geweldadige gebieden van Metro Manila. Om jullie gerust te stellen, we zitten hier ’s nachts veilig in een YWAM basis Balut, men noemt het Smelly hotel. Het is een erg mooi gebouw, maar je zit in een vervuild gebied dus vandaar de geurtjes.  De komende dagen zullen we verschillende dingen gaan doen, waaronder TBC kinderen voeden, jonge moeders begeleiden, naar de high-schools om sponsorkids te begeleiden etc.. We zullen hier binnenkort nog wel meer hierover delen, want het is echt een bijzondere plek waar bijzondere dingen gebeuren…..

kerstmis is begonnen........

We vroegen: is het niet een beetje vroeg voor kerstmis voorbereidingen…. Het antwoord: nee we zijn een beetje laat, normaal starten we al in september…

Wij missen de kou een beetje, want ja bij een kerstboom hoort guur winterweer en een warme kop chocolademelk. Toch?

 

Make Him known

Afgelopen vrijdag heb ik (WJ) een sloppenwijk bezocht om contact te leggen met de bewoners. Dit is een wijk waar zelden buitenstaanders komen en het is de bedoeling dat de basis op de langere termijn meer gaan investeren in deze wijk. Het zou jammer zijn als we daar kwamen om ons ding te doen en daarna nooit meer wat van ons te laten horen. Zo zijn er op moment 3 sloppenwijken waar de basis met vaste regelmaat in investeert op diverse vlakken.

Ik heb er geen foto’s van omdat het niet echt tof is om foto’s te schieten van zo’n wijk terwijl iedereen je aanstaart omdat ze zelden een ‘rijke’ blanke zien. Het is hier trouwens wel anders als de sloppen in Afrika, waar het vooral onveilig was als blanke in de sloppen is het hier een stuk vriendelijker. Uiteraard wil je er niet leven, maar toen ik er rondliep had ik niet de gedachte dat dit wel eens m’n laatste uur kon zijn. Misschien ook wel een gevoelskwestie. (Ik probeer binnenkort wel eens een foto te maken van deze wijk) Maargoed voor nu zal ik het wat omschrijven. Je komt aanlopen in een kleine wijk waar naar schatting een krappe 500 mensen wonen. Dwars door de wijk stroomt een beekje waar je het water haast niet kan zien vanwege alle rotzooi, afval en uitwerpselen. Je loopt op een soort weg met kuilen en gaten en ziet allemaal sheds (hokjes) waar gezinnen in wonen. Je hoeft niet aan te bellen want een bel hebben ze niet, en iedereen zit buiten. De honden, kippen en andere dieren lopen overal rond, het stinkt aardig. Het is namelijk zo dat een aantal keer per jaar de gehele wijk onderstroomt, het water komt dan tot ongeveer 1 – 1,5 meter. Dat betekend dat de mensen dan maar een tijdje zonder huis leven… Lijkt het je wat??

De mensen waren vereerd dat we langskwamen en we hebben goede gesprekken met de mensen gehad. Misschien wordt hier ook wel een kinderprogramma opgezet, want van alles wat er gebeurd zijn toch vaak de kinderen het slachtoffer. Ik hebben wat folders uitgedeeld en met mensen mogen bidden. De mensen waren helemaal verwondert dat we aandacht hadden voor deze wijk. Tijdens een gesprek met een echtpaar vroeg de mevrouw of ze eerst mooie en nette kleding mocht aantrekken voordat ik met ze zou bidden. Uiteraard geen probleem, maar dat was gelijk weer een aanleiding om te delen dat het niet alleen gaat om het zichtbare, but it’s all about intimacy and the heart!

Het gevoel...

Hebben jullie ook wel eens het gevoel……

Dat als je op vakantie bent en je naar 2 geweldige weken van zon, zee, en strand weer verlangt naar huis? Terug naar je eigen bed, je eigen toilet & douche, je eigen supermarkt, lekker op de fiets door de stad crossen. Dat gevoel hebben wij nu ook!!!! We zijn nu hier 4,5 week en missen thuis. Zelfs naar het heerlijke Nederlandse weer! Hahahhaaa Raar he? Nu ben je heerlijk een in warm land en elke dag is het korte broeken weer. Maar we missen de herfst. De kleuren die veranderen….de mooie bruin en roodtinten van de bomen. De wind die erlangs ruist………wauwh wat poetisch!

Gelukkig zijn hier wel andere dingen waar we erg van genieten, wat dacht je van leven zonder drukke agenda J. Vooral in de weekenden proberen we te releaxen, maargoed vandaag lukt dat niet echt want we moeten koken voor onze groep en onze was doen, dat betekend dat het grootste gedeelte van de dag alweer ingevuld is. Sinterklaas hebben we trouwens dit jaar natuurlijk ook niet, jammer van de chocoladeletters. Hier zijn ze nu al bezig met Kerst. Christmas is everything here! Vorige week zijn we naar een gigantische shoppingmall in Cubao geweest dat is net als Antipolo een stad die bij de metropool van Manilla hoort. We zijn samen met wat medestudenten gegaan. Overal al kerstmuziek, versierde bomen, lichtjes aan de huizen…..wij lopen op onze slippers door het winkelcentrum met het liedje;” I’m dreaming of white christmas!” Dan denken wij:”Keep on dreaming!”

huisdieren

In het vorige bericht hebben we ons team laten zien, maar uiteraard zijn hier nog meer gasten aanwezig. We zullen ze even kort voorstellen:  We hebben totaal 6 honden, deze dienen voor de bewaking van de basis. 3 lelijke rot-tekkels, een vuilnisbakkie, en 2 honden zoals op de foto, dit zijn onze favorieten; 2 musclemonsters, hij lijkt wat klein op de foto, maar in het echt schrikt ie wel af. J ’t zijn lieve beesten. Daarnaast hebben we hier gigantisch veel gekko’s, maffe beesten die overal aan vast kleven, aan muren plafonds etc. Ze zijn aardig snel en zitten ook af en toe in onze slaapkamer.. Verder zijn er de ‘gebruikelijke’ beesten zoals kakkerlakken, kippen (we zien uit naar kerst) en een geit!

Als laatste hebben we ook wat slangen hier in de buurt. Marc 16:18 komt wat dichterbij. They will pick up snakes with their hands….. Exciting isn’t it! 3 dagen geleden toen Gertrude op het CR zat (Comfort Room = WC) ontdekte ze een slang; een hoop gegil, en ik maar denken dat het een grap was L. Helaas kon ik deze keer niet de hero zijn, want ik was aan het douchen (lees emmeren). Gertrude is de CR uitgevlucht en uiteindelijk is de slang afgemaakt door onze buurman. Gisteren zag ik nog een slang bij onze kamer en heb deze in koele bloede vermoord, deze geweldige heldendaad heb ik natuurlijk vastgelegd op video. (Deze slang had maar lengte van 20 cm J  maargoed een slang is een slang.) Daar waar kinderslangetjes zijn is waarschijnlijk ook een moederslang, daarom sluiten onze kamer ’s nachts goed af!

’t Klinkt allemaal misschien wel grappig, maar ja vooral die eerste wat grotere slang was toch wel even schrikken… Je begrijpt vast wel dat we wat intensiever bidden voor bescherming….

ons team

Inmiddels zijn we al weer zo’n ruime 3 weken op de basis! Gisteren hadden we het er nog even over, het gaat hard, je zit hier wel in redelijk primitieve omstandigheden maar daar wen je vrij snel aan. Ook vinden we het heerlijk dat er gewoon een dagprogramma is, het is wel een vrij vol programma, maar in ieder geval weet je waar je aan toe bent! Dat hadden we van tevoren wel anders ingeschat, we hadden meer een Aziatisch flexibel programmaatje verwacht J; Dit zal tijdens de outreach wel anders zijn. Dan zal het gezegde gelden: “Wij hebben het horloge, maar Fillipino’s hebben de tijd!”

De hele dag zijn we op de basis met ongeveer 60 mensen (afhankelijk van het aantal studenten), en ons DTS team bestaat totaal uit 18 personen. We hebben een gemixt team met mensen uit de Filippijnen, Korea, Hawaï, USA en wij vertegenwoordigen NL. Het is steeds meer een team aan het worden en we hebben met de anderen erg veel lol! We hebben nu ook 2 studieweken achter de rug met tussendoor van alles en nog wat, maar w.b. de studies leren we veel. We behandelen veel basiselementen uit de bijbel en dat is erg verhelderend, je zou denken dat weet je na al die jaren nu toch wel J… Gelukkig kunnen we nog iedere dag leren; we leren veel van mensen die al tientallen jaren met misionwerk betrokken zijn! We ervaren het samen als een ontdekkingsreis, vooral w.b. veel dingen waar je al vaak van gehoord hebt, maar nu veel meer reëel worden.

vissie vissie

Hebben we al genoemd dat we hier meestal 3x per dag lekker warm eten hebben?? Dit is veelal met rijst; lekker hoor een bordje rijst om een uurtje of 7 ’s ochtends. Eigenlijk draait alles hier om eten, uiteraard moet onze maag en darmstelsel hier wel wat aan wennen J. Eigenlijk eten we verder ook haast geen tussendoortjes. Alleen op zaterdag en zondag halen we zelf wat lekkers om heerlijk weekend te vieren J. We weten niet of we zijn aangekomen of dat dit nog gaat gebeuren want een weegschaal kennen ze hier op de basis niet… We eten ook erg veel vis; ’s ochtends tegen een uurtje of 4 naar de vismarkt, om daar een aantal teilen met verschillende soorten vis te halen. Daarna wordt de boel voor onze deur schoongemaakt, lekker hoor zo’n visgeurtje.… Maar dan ’s middags rond een uurtje of 1 hebben we een heerlijk visje op ons bord liggen, dat maakt alles weer goed!

Ook nog even een fotootje van een huisdiertje. We hebben ook nog andere huisdiertjes, maar die laten we later nog wel eens zien… We willen jullie nu nog niet laten schrikken J.

 

Doopdienst!

Afgelopen week hebben we les gehad over ons Christelijk fundament. Waar bestaat de jouwe uit en hoe heb je gebouwd? Volwassen doop door onderdompeling was ook een van de onderwerpen. Jezus ging ons voor hierin. Hijzelf liet zich dopen ondanks dat Hij zonder zonde was! In totaal hebben 8 mensen zich laten dopen. GEWELDIG!!! Afgelopen zaterdagmiddag zijn we naar het in het plaatselijke zwembad gegaan. Ja, daardoor hadden we ook nog gewoon publiek! Hahaha Na het dopen, het was geen dienst ofzo, zijn we met z’n allen nog lekker gaan afkoelen en ontspannen in het water. En zoals gewoonlijk alles wordt hier gevierd met een lekkere warme maaltijd!

uitzegeningsdienst

Hier is dan eindelijk het blog van de uitzegeningsdienst! Het is inmiddels al weer 3 weken geleden, maar dat maak het niet minder belangrijk! Het was geweldig dat er zoveel vrienden en familie waren gekomen om hierbij te zijn, we waren helemaal overweldigd daardoor! En daarbij hebben we ook echt ervaren dat de gemeente ons draagt in de dingen die komen gaan! Voor ons ook een stap in het diepe, waarbij het voor ons erg belangrijk is om te weten dat er een gemeente achter je staat!!! Bedankt allemaal, we zijn erg dankbaar hiervoor!!

Ook staat er nog een fotootje van ons vertrek bij J.

 

de jeepney

Wij verplaatsen ons hier veelal middels een Jeepney. Een bus kent men niet en eigenlijk werkt een jeepney ook veel en veel beter! Je loopt naar de straat en daar wacht je net zolang (maximaal 15 seconden) tot je er een ziet die naar je bestemming gaat, als ze je zien stoppen ze direct voor je.  Het voordeel is ook dat er altijd plek is in een jeepney, ook al zit een jeepney vol, toch weet men nog wel een plekje te maken! Het motto hier is dan ook: 'er is altijd plek voor ééntje meer'. Gezellig toch J. Als je instapt geef je ze 10 pesos = € 0,15 en wanneer je wilt laat je ze stoppen en stap je weer uit.

Eerst dachten we dat er maar een paar van die mooie jeepney's waren in Manila maar waar je ook bent en kijkt je ziet altijd wel ergens een jeepney staan of rijden! We begrijpen nu ook dat de mensen hier niet fietsen: het is hier veel te warm, een jeepney is goedkoop, en fietsen in deze verkeerschaos ga je niet overleven. En wees eerlijk zo'n jeepney ziet er toch ook veel beter uit als die nederlandse gele bussen…..