een nieuwe Smokey Mountain

Gisteren hebben we samen met een teamgenoot een prayerwalk gedaan. Allereerst zijn we begonnen bij de wijk met flats die in 1998 zijn neergezet door de regering, ook wel ‘permanent housing’ genoemd. Dit zijn appartementen van 3,5 x 6 waar meestal 2 families in wonen, ongeveer 10 personen. Deze flats hebben geen stromend water of lift, dus als je bovenin woont heb je pech. Lopen met een emmertje water van beneden naar boven. Veelal wonen de ouderen bovenin, want deze hokken zijn goedkoper, en de ouderen hebben ook vaak minder geld.. Alle mensen die in de jaren 90 op de vuilnisbelt woonden hebben een hokje toegezegd gekregen en tegen een klein huurtarief kunnen ze hier wonen. In dit gebied doet YWAM ook diverse ministries.

We zijn door de wijk gelopen, en daarna om smokey mountain heengelopen. (zie foto kinderen met wat groen gras). Dit is hoe het er nu uitziet, de kinderen spelen nog op de vuilnisbelt en mensen verbouwen er zelfs groenten op…... Voor mij geen groente meer J.. Nadat we om de mountain waren gelopen kwamen we bij de “temporary housing” (zie foto geel gebouw), deze zijn gebouwd om mensen tijdelijk in onder te brengen zodat ze daarna naar de permanent housing kunnen. Dit gebied is nu overbevolkt, de appartementen zijn kleiner en ook hier wonen meerdere mensen in, niet tijdelijk maar al voor jaren..

Je kunt mensen in een net pak laten lopen, ze een huis geven en educatie aanbieden, maar toch verandert er niet veel. Nog steeds is er een sterke stronghold van poverty aanwezig, zelfs in een sterkere mate dan hiervoor. Het beroep van de meeste mensen is vuilnis verzamelen en dit verkopen, dus wat doet men nu? Men gaat overdag naar de nieuwe vuilnisbelt om hetzelfde te doen als wat men voorheen deed. Als je aan kinderen vraagt wat wil je later worden zeggen ze: “’vuilnissorteerder”. Veel gezinnen hebben hun hokje verkocht en zijn verhuist naar de nieuwe vuilnisbelt! Je kunt je voorstellen dat dit echt  enorm is als je nagaat dat metro Manila meer als 15 miljoen mensen heeft!! We wilden het met eigen ogen zien, en eigenlijk mochten hier eigenlijk niet komen, maar uiteindelijk zijn we er toch binnengekomen. Onbeschrijfelijk; modder tot de enkels, kinderen half of niet aangekleed, stank, mensen van alle leeftijden die in de vuilnis graaien. Veel teveel impressies om hier kwijt te kunnen.

Als korte conclusie voor vandaag schrijven we : “Er is meer nodig dan alleen een huis en kleding om een community te veranderen”…