Onze kerst is deze keer iets anders als normaal, we hebben deze keer geen kerstmaaltijd met familie, we hebben geen vakantiedagen, we hebben geen kerstdienst in onze kerk, en we staan niet op ons snowboard dit jaar. Bij ons is het nu net even wat anders…… Maar vanuit de Fillipijnen wensen we je geweldige kerstdagen en een mooi 2009!!
Afgelopen week ontvingen we een pakketje met heerlijk eten en drinken! Dit zijn voor ons momenten waar we ontzettend van genieten! Joas, superbedankt! De koekjes met chocolade waren opgegeten in enkele seconden J. De espresso en choco zijn voor de resterende avonden!
Gisteren konden we samen naar de Starbucks om een heerlijke grote kop espresso en chocomelk te drinken! John & Tam geweldig bedankt daarvoor! Soms zit je door de weeks zo in je programma en je bezigheden, en dit zijn van die heerlijke momenten waar je eventjes echt samen kunt zijn en heerlijk kan chillen en filosoferen over van alles en nog wat! Super!
Afgelopen week heb ik (WJ) doorgebracht in de jungle. Voor de eerste keer ben ik buiten het stedelijke gebied van Manilla geweest. Een geweldige rit van ongeveer 3-4 uur, allereerst weg uit de smog, langs vulkanen, rijstvelden, dorpjes naar de jungle. De hele week heb ik verwondert gestaan van de jungle, wat ontzettend mooi. Een jungle vol bamboe, palmbomen, watervallen, apen, slangen (cobra/pithons) en andere dieren. Echt helemaal onder de indruk van de rijkdom van de schepping!!
De survival was de zwaarste die ik ooit gedaan heb. Zelf was ik 1 van de meest fitte mensen maar ook voor mij was het best pittig. Voor de insiders, het was een soort NIKO, maar dan in ‘echte’ heftige versie. Zoals gezegd werd door onze drill-instructor (USA-marine 1 van het meest extreme soort) “dit is de survival niet voor jongetjes maar voor mannen”… J Zelf heb ik ruim 3 maanden voorbereiding gehad door rond 06.00uur iedere ochtend heuvels te joggen, maar er waren ook anderen die zich niet hadden voorbereid.
Dit resulteerde in uitgeputte lichamen heftige reacties. Ik heb mensen van extreme inspanning en uitputting zien kotsen, flauwvallen, bewusteloos raken en ga zo maar door. Deze survival heeft wel een reputatie w.b. lichamelijk letsel. (hersenschuddingen, botbreuken, junglerot (nagels vallen je tenen af) en ga zo nog maar ff door. Je zal vast benieuwd zijn wat we gedaan hebben, die verhalen bewaar ik totdat we weer in NL zijn. Voor nu, als ik had geweten wat we allemaal zouden doen denk ik niet dat ik het gedaan zou hebben JJ But I’m still alive! Check zeker even de promo video om een klein beetje een beeld te krijgen.
Afgelopen zaterdag was het dan zo ver. Er zijn wel 3 feestjes gehouden!!! In 2 sloppenwijken en de andere was hier op de basis voor de gesponsorde kinderen die uit zeer arme families komen. Deze kinderen worden gesponsord door een aantal basissen van YWAM. Ze krijgen Bijbelstudies, eten & geld om een kans te hebben op educatie en een positief perspectief voor hun toekomst. Vechtdal College te Hardenberg (Gertrude’s oude werkgever) heeft een bedrag gegeven om vrij te besteden. Rizza, een van de leidinggevende van de Childrensministry Antipolo Trainings Centrum, heeft het allemaal georganiseerd. Er is in alle vroegte van de ochtend spaghetti gemaakt met een soort worstje, die is verpakt in van die witte schuimdoosjes. Iedereen kreeg een pakketje. Daarnaast werd er drinken uitgedeeld met voor iedereen broodjes tonijn. Daarnaast kreeg iedereen zoals het hoort met Kerst een cadeautje. In totaal is er voor 200 kinderen gekookt en gekocht. Het was echt een feestje: er werd gelachen, spelletjes gedaan en gedanst! Het was een verrassing voor de kinderen omdat anders er ook andere kinderen/tieners zouden komen die normaal er ook niet zijn. De kinderen begonnen helemaal gillen, schreeuwen, gingen helemaal uit hun pannetje!!! Echt was een zeer geslaagde dag en voor veel kansloze kinderen een dag om heerlijk te koesteren. Wij hebben de helft van dit bedrag besteed, de andere helft moet nog een bestemming krijgen. We houden jullie op de hoogte!!!
Vechtdal College: nogmaals ontzettend bedankt voor wat jullie afgelopen zaterdag konden doen in de harten van deze kinderen!!! Zonder dit geld was het niet gelukt!
De lesfase zit erop en de outreachfase komt eraan.. We hebben er zin in! Om je even een overall view te geven van de komende 3 maanden hebben we het één en ander op een rijtje gezet.
| Waar | Wanneer | Wat | |||
| Sugé (survival) | 14-18 dec | Survival in Jungle (alleen WJ) | |||
| Antipolo | 19-21 dec | Voorbereiding Outreach | |||
| Camarines SUR | 21dec-15jan | churchplanting / bezoeken aan kerken / Visitations kleine ‘berg’dorpjes. In the middle of nowwhere / in de rijstvelden/ geen stromend water / geen elektriciteit/ geen internet etc. dus geen blogberichten L (ook het minst bereikte gebied in PH met het evangelie) | |||
| Manila Base (in het drukke stadscentrum) | 16-29jan | Straatkinderen ministry. Bijbelstudies in gerechtshof voor advocaten en rechters. (veelzijdig en vol programma) | |||
| Antipolo | 30jan | Voorbereiden Cambodia trip | |||
| Cambodia [Siem Reap] | 31jan – 28feb | Via Bankok [Thailand] naar Cambodia. Studies geven, practisch werk en kerken ondersteunen. De kerk is ‘jong’ en nog niet erg ontwikkeld. Daarnaast Bijbelstudies geven aan de Hindu monniken. | |||
| Antipolo | 01-07mar | Afsluiten en evalueren Gertrude’s verjaardag 6 maart J | |||
| Naar huis | 08 maart | Vlucht terug. In principe nog ongewijzigd…… We houden jullie op de hoogte mocht de datum wijzigen. | |||
Vanaf deze week ben ik officieel Filippijn J.
Ik heb een balut gegeten, wat hier in de Filippijnen een delicatesse is (zie foto). Hoe staat dat ook alweer in de bijbel, to the jew I became a jew to win them…. I have become all things to all people so that by all possible means I might save some…. Maargoed, Balut is dus een ei met een wat andere inhoud dan wij gewend zijn. Het wordt ook wel in het programma Fear Factor gebruikt. Het is namelijk een ei waarin al een klein kuikentje te vinden is, je breekt het ei open en zuigt het vocht er eerst uit. Het smaakt als soort kippenbouillon, daarna eet je de inhoud op in 1 of 2 happen. Je proeft de botjes en veertjes, vaak is ook het snaveltje al te zien en proeven. Het ziet er minder fijn uit, vandaar dat de meeste mensen het laat op de avond eten wanneer het donker is.. Het smaakte best aardig, en het schijnt vol goede voedingstoffen te zitten. Gertrude had niet zo’n honger, maar zal het later vast nog wel eens proberen J
Gertrude heeft afgelopen week een ‘studie’ gegeven aan een Aziatisch publiek waarbij iedereen eigen Aziatische klederdracht moest dragen, super! Daarbij ook nog foto’s van de culturele avond. Geweldig om te genieten van deze rijke cultuur, wat missen we dat toch bij ons in het westen. ’s Avonds nog een foto geschoten van een ‘smiley’ in de lucht toen we gezellig op het terras zaten.
We zijn ons aan het voorbereiden voor onze outreach. We zijn weer helemaal fit, en hebben zin om te vertrekken. Vooral deze laatste 2 weken hebben we een erg vol programma, en dat betekend weinig tot geen vrije tijd. Dit levert wel de nodige spanningen op in het team. Een jongedame uit de USA heeft het team deze week dan ook definitief verlaten. De overgang naar de DTS (cultuur en structuur) en alles daarbij was teveel voor haar. We zijn nu nog met 11 personen over en gaan er 100% voor, we hebben een groep die erg toegewijd is! En daar houden we van J.
De vrijdagen gebruiken we nog steeds om uit te reiken in de sloppenwijken. We zijn in de weekenden bezig met fundraising, zoals de situatie er nu voor staat kunnen nog niet alle studenten mee op outreach i.v.m. de financiën. Daarbij zijn we de afgelopen paar zondagen ook naar diverse kerken geweest om getuigenissen te delen en mensen enthousiast te maken voor missions.
Mocht je het leuk vinden om wat meer te zien w.b. cambodja kun de deze website checken http://www.uofncambodia.org. Deze site omschrijft meer van de basis waar we naar toe gaan en ook het e.e.a. w.b. de geschiedenis van het land. Ook een aanrader is om de film Killing Fields te zien. Wij (Gertrude alleen de eerste 10 minuutjes) hebben de film gezien met ons team en het geeft een duidelijker beeld over hoe de situatie was in de jaren 70. (de film is wel 12+/16+, soms een beetje spannend). Je begrijpt wel dat de situatie diepe wonden geslagen heeft. Zomaar een feitje: 80% van de bevolking in Cambodja is jonger als 30 jaar..
Afgelopen week is er een nieuw team gearriveerd vanuit Nieuw Zeeland, zij hebben hun DTS outreach in Manila. De komende weken zullen ze hier blijven. Vooral de aankomst was echt geweldig, we hebben echt genoten samen. We lagen te slapen rond een uur of half 11 ’s avonds en toen kwamen ze binnen. Veelal gasten van een jaar of 24, ik ben nu zeker niet meer de grootste hier. Het is namelijk een Impact World Tour DTS, en dat trekt blijkbaar behoorlijk grote en getatoeëerde mannen aan… Onze slaapkamer is gesitueerd naast de toiletten en we kunnen alles goed verstaan. Ze kwamen aan in het toilet waarvan de toiletpot ongeveer 25 cm hoog is en wat je niet door kunt trekken. Ja hoe moet je daar op zitten…… en hoe vegen de mensen hier hun kont, af want wc-papier hangt niet in het toilet, er staat wel een emmertje… Wij zijn inmiddels al helemaal gewend (we kopen zelf wel wc papier J), maar het was geweldig om alle verbaasde reacties te horen. Ze vallen van de ene in de andere verbazing. Uiteraard passen ze niet onder de deur door en ze konden ook niet helemaal ontdekken hoe ze nu moesten douchen. Ze zullen de komende dagen wel leren hoe je kunt emmeren….
Wel leuk om de mensen in deze andere wereld een beetje wegwijs te maken J
Twee middagen in de week hebben we ons workprogram; we doen dan allerlei praktische dingen op de basis. Meestal zijn dit dingen zoals schoonmaken/verven/koken/vegen etc. Mij (WJ) werd gevraagd een nieuwe kansel te maken, deze is inmiddels klaar en het volgende verzoek is alweer gedaan. Nog een kansel, maar nu een grotere.... Geweldige dingen om te doen, hiermee bezig zijn is voor mij altijd een moment om te ontspannen! Daarnaast zijn we bezig met een het opknappen van de tuin. Het constructieve wandje is zo goed als afgerond; doe ik toch nog wat met m’n bouwkundediploma….. J
Het tempo van werkzaamheden ligt hier uiteraard ‘iets’…. lager, want de plezierfactor is belangrijker in deze cultuur! Maar aan dit tempo ben zelfs ik inmiddels gewend.
Gisteren zijn we de straat op gegaan in Manila om uit te reiken naar straatkinderen. Laat me je gewoon 1 levensverhaal vertellen van de eerste de beste jongen die ik sprak op straat:
Leeftijd 18 jaar oud, leeft al 9 jaar full-time op straat. Woont langs een doorgaande weg onder een afdak (soort plek waar vrachtwagens lossen en laden). Heeft 1 set ‘kleding’ en verder helemaal niets. Geen matras, deken of tandpasta. Dus met 6 vrienden de nacht doorbrengen op het beton en ’s ochtends gewekt worden door het razende verkeer. Deze jongen heeft 8 keer in de gevangenis gezeten en gaf aan dat hij daar heeft leren stelen. Om aan wat eten te komen bedelt hij en zal er af en toe wat worden gejat. Contact leggen met hem ging eenvoudig, over het algemeen worden ze gemeden door de meeste mensen vanwege angst/stank etc. We hebben kunnen delen met ze, luisteren naar hun verhaal, mogen bidden samen met ze en een maaltijd aangeboden. Dit is een wat oudere jongen, maar je ziet ook zoveel straatkinderen van een jaartje of 6.
Ik vroeg mezelf af: “zou je zo’n jongen ook welkom heten in je mooie huis met een schoon tapijtje om daar een maaltijd met hem te delen.….” wow, weer ff iets voor mezelf om over na te denken.
We hopen dat het even zo blijft. Meestal is kerst een populaire tijd om de telefoonlijn te jatten, want ja rond die tijd moeten er cadeautjes voor de kinderen gekocht worden. Meestal gebeurt dit rond deze tijd. Voorlopig zijn we in ieder geval blij dat de lijn er weer is. Ons enige echte communicatiemiddel met de buitenwereld. J We’re back on track.
Daarbij nog even foto’s van mijn verjaardag. Familie bedankt voor de cadeaus! Overdag hebben we het lekker samen gevierd en ’s avonds een feestje met ons team. Lekker eten, een taart, ijs en gezelligheid!
Toen we vanochtend onze tanden wilden gaan poetsen bleek dat er ‘koffie’ uit de kraan kwam. Omdat je dat waarschijnlijk niet gelooft hebben we er toch maar een foto van gemaakt. Nu een uitzonderlijk moment, maar een half jaar geleden was er geen filter en kwam dit water altijd uit de kraan… Serieus, daarom droegen de mensen toen ook geen witte t-shirts, maar meestal grijs of zwart J. Jezelf lekker tandepoetsen en wassen met dit water. Ach ja, het is alleen maar een andere kleur.
Een half uur later konden we zonder getandepoetst te hebben weer een mooi plaatje schieten van een geweldige regenboog! WOW
De outreach-plaatsen zijn bekend gemaakt! Deze fase duurt ong. 12 weken en start eerst met een survivalweek in de jungle, dat noemen ze hier Sugé! Daar is nog heel weinig over bekend maar het zal vast doorbijten zijn die week. We starten met het bereizen van een aantal YWAM basissen hier op de Filippijnen. Het is voornamelijk op het eiland Luzon, waar ook Antipolo & Manila ligt, alleen dit ligt meer op het platteland. Het eiland Luzon is een aantal maal groter dan NL.
Begin Februari gaan we naar Cambodja. We hadden hier echt op gehoopt, dat we niet alleen in de Filippijnen zouden blijven maar ook naar het buitenland zouden gaan. We verblijven op een YWAM basis in Siem Reap.
Cambodja is een land met een heftig verleden, waar wij in het westen niet zoveel van horen. De religie is daar Boeddhisme en Christenen worden vervolgd. De laatste tragedies in dit land hebben vrij recent plaatsgevonden. In 1975 is de Rode Khmer (Het Pol Pot’s regime) het land binnengevallen en heeft de macht overgenomen. Mensen uit de steden werden gedwongen huis en haard te verlaten en gedwongen op het land te werken. Het idee van een eigen identiteit, bezit, familie te hebben, wordt daar volledig weg geslagen. Lange dagen op het land werken in ruil voor een waterige kommetje rijst, als je iets te klagen had, werd je gemarteld of gelijk vermoord.
Cambodja staat ook bekend om z’n “Killing Fields”, waar mensen op een onmenselijke manier vermoord werden door de Rode Khmer. Wij zullen met ons team naar deze omgeving gaan. Dit regime heeft 4 jaar geduurd totdat Vietnam ingreep en hen bevrijden van deze onderdrukking. Een complete generatie is weggemoord; kun je het voorstellen 2 miljoen inwoners vermoord in een land waar 14 miljoen mensen wonen. Er zijn op dit moment te weinig mannen (vnl. oorzaak = pol pot regime). Wat je ziet is dan ook families waar de man meerdere vrouwen heeft. Het Boeddhisme staat dit ook toe. Het is moeilijk zendingsgebied omdat als mensen zich bekeren naar het Christendom, ze ook hun nationaliteit verliezen als Cambodjaan. Mensen hebben hier nog nooit gehoord van Jezus en wat Hij heeft gedaan ook voor hen! Een hoop informatie misschien, we zijn er zelf ook van onder de indruk. De Fillipijnen wordt omgeven door landen waar het percentage christenen tussen 0-3% ligt (Thailand, vietnam, Loas, Indonesie etc..) Het wordt tijd dat de mensen gaan horen en zien dat je niet voor hoop & liefde hoeft te werken (karma) maar dat het een gift is! De velden zijn wit om te oogsten!! We zijn heel benieuwd hoe het allemaal in zijn werk gaat en hoe het land eruit ziet en werkt. We houden jullie op de hoogte! Meer willen weten over Cambodja en zijn geschiedenis: google: Cambodja voor beginners. Daar is een interessante site over dit land en zijn historie.
Omdat we graag in contact blijven met ons thuisfront versturen wij via de email regelmatig nieuwsbrieven, zodat iedereen op de hoogte kan blijven van ontwikkelingen in ons leven en werk. Mocht u ook een nieuwsbrief per email willen ontvangen kunt u contact met ons opnemen.
Naast deze nieuwsbrieven houden wij ook een weblog bij waarin van alles te vinden is over ons dagelijkse leven, die we up-to-date zullen houden.
Hieronder staan de links naar de nieuwsbrieven:
2010-04 Loïs geboren en start DTS
2009-12 Outreach India/Indonesie/IJsland
2009-10 Flyer / mission partners
2009-09 Vertrek naar Heidebeek
2009-01 Outreach Thailand en Cambodia
U heeft Adobe Reader nodig om deze te kunnen openen, als u deze niet heeft kunt u deze hier downloaden. Als uw webbrowser de nieuwsbrief niet weergeeft kunt u nieuwsbrief downloaden; [rechtermuisknop - opslaan als]
Lieve familie, ontzettend bedankt voor de cadeaus en kaarten! Geweldig gaaf om zomaar cadeaus te krijgen, we are blessed! Dank jullie wel! Ontvangen van post is altijd weer een mooi moment!
Lies bedankt voor de nagelset voor Gertrude, ze is het met je eens, Gertrude wordt geen geitenwollensokkenzendeling J. Bertram je kaart is op tijd, zelfs 3 dagen te vroeg! Joas ontzettend bedankt voor je bijdrage voor een etentje, we gaan morgen een mooie plek opzoeken om samen te eten! Bart de slang in de doos leeft nog en we zullen hem vriendelijk behandelen! Het opeten van de schoolkrijtjes koste ons een paar tellen. De chocoladeletters bewaren we nog even, tenminste dat denken we nu; ’t kan zijn dat we daar morgen anders over denken. J
Ontzettend bedankt voor alle lieve brieven, kaarten en foto’s, ze krijgen allemaal een mooie plek in onze kamer! Morgen gaan we heerlijk een verjaardag vieren! We missen jullie!
Op onze website is een de nieuwsbrief van nov 2008 te vinden. Klik hier. Ook is er een journaal van 2 minuten geplaatst op de website. Klik hier. Als je onze nieuwsbrieven per mail wilt ontvangen laat het gerust even weten famboon@gmail.com
Stay tuned, de komende week zullen we onze outreach locaties bekend maken! Exciting!
Dit blogbericht is eigenlijk speciaal voor het team van het Vechtdal College die ons hebben gesponsord. We waren vrij in onze besteding en hebben besloten het weg te geven. Wel spannend, maar het bedrag gaat niet in 1 keer weg; het eerste gedeelte geven we aan kinderen die het minder hebben. Onze basis heeft een sloppenwijk ‘geadopteerd’ en met kerst willen we daar wat speciaals doen, speciaal voor de kinderen. Met dit geld gaan we met het team voor meer als 200 kinderen een maaltijd bereiden en ook een cadeautje kopen zodat zij toch ook een mooi kerstfeest kunnen vieren. Vechtdal Bedankt!! Het overige geld gaat ook zeker nog een mooie bestemming vinden, als we meer weten laten we het horen J!
Na een aantal wat minder vrolijke blogs nu eindelijk weer leuke verhalen foto’s J. Na afloop van onze outreach zijn we als echte toeristen het centrum van Manila ingeweest. We zijn met z’n allen het Rizal Park ingegaan, dit is een enorm park waar vooral in het weekenden de mensen zich verzamelen om te releaxen en voor gezelligheid. Het is trouwens ook een auto en jeepney vrije zone, dus heerlijk rustig! Dat dat kan in hartje Manila… Wel een overgang om vanuit na Smokey Mountain ineens in het centrum te lopen.
We zijn nu halverwege onze lecturephase, en dat betekend dat we nog 6 weken op deze plek zullen zijn en daarna vertrekken we voor onze outreach van 3 maanden. We weten nog niet waarheen, maar de komende 2 weken zullen we hierover meer te horen krijgen. We hebben zin in de komende weken, maar zien ook echt uit naar onze outreach!
Gisteren hebben we samen met een teamgenoot een prayerwalk gedaan. Allereerst zijn we begonnen bij de wijk met flats die in 1998 zijn neergezet door de regering, ook wel ‘permanent housing’ genoemd. Dit zijn appartementen van 3,5 x 6 waar meestal 2 families in wonen, ongeveer 10 personen. Deze flats hebben geen stromend water of lift, dus als je bovenin woont heb je pech. Lopen met een emmertje water van beneden naar boven. Veelal wonen de ouderen bovenin, want deze hokken zijn goedkoper, en de ouderen hebben ook vaak minder geld.. Alle mensen die in de jaren 90 op de vuilnisbelt woonden hebben een hokje toegezegd gekregen en tegen een klein huurtarief kunnen ze hier wonen. In dit gebied doet YWAM ook diverse ministries.
We zijn door de wijk gelopen, en daarna om smokey mountain heengelopen. (zie foto kinderen met wat groen gras). Dit is hoe het er nu uitziet, de kinderen spelen nog op de vuilnisbelt en mensen verbouwen er zelfs groenten op…... Voor mij geen groente meer J.. Nadat we om de mountain waren gelopen kwamen we bij de “temporary housing” (zie foto geel gebouw), deze zijn gebouwd om mensen tijdelijk in onder te brengen zodat ze daarna naar de permanent housing kunnen. Dit gebied is nu overbevolkt, de appartementen zijn kleiner en ook hier wonen meerdere mensen in, niet tijdelijk maar al voor jaren..
Je kunt mensen in een net pak laten lopen, ze een huis geven en educatie aanbieden, maar toch verandert er niet veel. Nog steeds is er een sterke stronghold van poverty aanwezig, zelfs in een sterkere mate dan hiervoor. Het beroep van de meeste mensen is vuilnis verzamelen en dit verkopen, dus wat doet men nu? Men gaat overdag naar de nieuwe vuilnisbelt om hetzelfde te doen als wat men voorheen deed. Als je aan kinderen vraagt wat wil je later worden zeggen ze: “’vuilnissorteerder”. Veel gezinnen hebben hun hokje verkocht en zijn verhuist naar de nieuwe vuilnisbelt! Je kunt je voorstellen dat dit echt enorm is als je nagaat dat metro Manila meer als 15 miljoen mensen heeft!! We wilden het met eigen ogen zien, en eigenlijk mochten hier eigenlijk niet komen, maar uiteindelijk zijn we er toch binnengekomen. Onbeschrijfelijk; modder tot de enkels, kinderen half of niet aangekleed, stank, mensen van alle leeftijden die in de vuilnis graaien. Veel teveel impressies om hier kwijt te kunnen.
Als korte conclusie voor vandaag schrijven we : “Er is meer nodig dan alleen een huis en kleding om een community te veranderen”…
