Expect the unexpected

Midden op het platteland in Azië zijn de omstandigheden anders, en dat beginnen we nu te merken. Het leven hier kost erg veel energie. 's Ochtends tussen 04.00-05.00 uur wordt je gewekt door de personen die het ontbijt voorbereiden en het is herrie tot in de loop van de avond als de tv aanstaat. Onze slaapkamer is in het midden van het huis en de wanden zijn van 3mm dik hout, en onze deur is een gordijn; we horen dus echt alles.; Filippijnse mensen houden van muziek, dus welke ruimte je ook instapt van 's ochtends tot 's avonds laat is er geluid. Dit is voor ons nu erg pittig, het niet hebben van rust en privacy. Ook ons programma is intensief, we hebben a 7 days a week program, en er is geen rust ingebouwd. We've got a mission, so..

Afgelopen zondag verzorgden we een dienst in een lokale kerk (met een bijzonder drumste, zie foto J). We konden onze getuigenissen delen en Gertrude heeft gepreekt deze ochtend. Het was erg goed! Tijdens de dienst werd medegedeeld dat er 's avonds een uitvaartdienst was en dat ik zou spreken daar. Wij wisten tot op dat moment van niets….. Geen idee wie er overleden was, waar het was, wat de gebruiken zijn etc.. Ik heb zelf nog maar wat rondgevraagd, maar de naam van de dode was nogal lastig; na de naam gehoord te hebben besloot ik de naam gelijk maar te vergeten.

Je begrijpt wel dat alles hier met de benenwagen gebeurt. Dus na de dienst konden we even wat eten en rusten en daarna was het gelijk vertrekken omdat het krap 2 uur lopen was. En dan niet lopen op een verharde weg, maar door de modder in de rijstvelden. [Ik werd weer even getest wat het me allemaal mag kosten]. In het donker, in de regen, zonder ook maar 1 teamgenoot met een paar lokale jongens die me mochten 'vertalen'.

Uiteindelijk aangekomen op de plek van bestemming wachtte me een nieuwe cultuurschok J. We werden verwelkomt in een modderpoel en een gigantische massa mensen, dit was de tuin maar deze was omgewoeld door alle bezoekers. Alle mannen zaten in de tuin te gokken, dit is vooral bedoeld om de kosten van de begrafenis te kunnen betalen. Ik naderde het huis en daar hingen een aantal halve varkens aan de wanden met de daarbij horende geuren en vliegen. Toen werd mij eten aangeboden, maar al het eten en ook het drinken was vermengd met de gemixte ingewanden en al het bloed van het varken, dus voor mij geen diner. Er is later voor mij en de jongens wat rijst met papaya klaargemaakt. Het nuttigen van bloed onder katholieke mensen is gangbaar hier, [katholisme vermengd met animisme levert zulke dingen op]. In deze regio leeft dat heel sterk. Rond Pasen laten mensen zich hier ook pijnigen en aan een kruis hangen en ga zo maar door.

Maargoed, bij de kist aangekomen kon ik de mensen condoleren en na een gebed mocht ik spreken. Zonder dat ik sprak waren de mensen al vol aandacht vanwege mijn lengte en huidskleur, en toen ik begon was ieder vol aandacht aan het luisteren. Toen ik klaar deed m'n vertaler snel nog een oproep aan mensen om hun leven aan Jezus te geven. Kun je het voorstellen; een oproep op een begrafenis......... Verschillende mensen gingen hier op in en we hebben met ze gebeden.

Al met al een mooie ervaring als het gaat om expect the unexpected, 1 van de vele ervaringen die we hier meemaken..